poniedziałek, 27 lutego 2012

Pierwsza broszka - oczywiście w kropy :)

Właśnie się wygrzebuję z choroby, toteż wszystko rozgrzebane leży, bo nic mi się nie chciało... nawet odpalić laptka i poczytać Wasze blogi, więc naprawdę było źle! ;)

Ale żeby nie było że nic nie ma, to pokażę Wam broszkę, jaką sobie uszyłam jeszcze przed chorobą na podstawie tutka Agei oczywiście z groszkowego lnu, a jakże!

 

Mama zabrała Paskudkę na spacer, to się zabieram za kończenie tych cholernych poduszek na krzesła i chwilkę chyba muszę odpocząć od groszkowego lnu... ;)

wtorek, 21 lutego 2012

Pierwsze biżutki

Jak jeszcze byłam zatrudniona ;) to sobie nakupiłam troszkę koralików i innych różności, bo strasznie mi się spodobało że mogę sobie zrobić coś ładnego i prostego za parę groszy :)

Oczywiście to są 'zwyklaki' jak je nazywacie, ale i tak się cieszę. Zaczęłam od klipsów, bo nie mam dziur w uszach (jakoś idea kaleczenia ciała żeby wyglądać ładniej nigdy do mnie nie przemawiała, aczkolwiek bigle jednak wyglądają ładniej, stwierdzam ze smutkiem, poza tym trudno dostać klipsy które a. nie będą się wyginały, b. nie będą spadać, c. nie będą zostawiać czerwonych bolących wgniotów na uszach po godzinie noszenia... więc nie wiem czy ostatecznie się nie zdecyduję, zresztą 50 bigli kosztuje tyle co jedna para niezłych klipsów ;)), a wkurza mnie to, że w klipsach jest 1000x mniejszy wybór...

Pierwsze z żółtego korala i czarnego howlitu:

 

Drugie z onyksu, turkusowej masy perłowej i takich fajnych blaszek miedzianych:


Do tych ostatnich robię naszyjnik, ale nie mam jeszcze żadnych gadżetów do zakańczania, a że sobie postanowiłam że w tym miesiącu już nic sobie nie kupię :( to musi poczekać... W nim oprócz onyksu howlit i turkus:


I jeszcze sobie zrobiłam malachitową bransoletkę na gumce - nie noszę prawie zielonego, ale malachit uwielbiam nawet chyba bardziej niż turkus... Plus kuleczki onyksowe:


Do tego sobie zrobiłam z bransoletki z "ścinków" malachitowych (której  nie nosiłam, bo za cienka...) pierścionek naprędce i nawet fajnie to razem wygląda:

I jeszcze zrobiłam dla mamusi "pandorkową" bransoletkę - sama nie przepadałam, bo strasznie to się trendy zrobiło i szpanerskie wręcz, biorąc pod uwagę ile oryginalne modułki kosztują... A mojej mamie się podoba i ma jedną podróbkę sieciówkową, ale widać strasznie że to plastik, a tą jest zachwycona, co mi się bardzo podoba :D Mało charmsów, bo takie wisiadełka tandetą walą jak się nie umie ich ładnie zestawiać, a ja wiem czy umiem?

A teraz muszę przyznać, że i mnie się spodobało, bo takie to kolorowe i ciężkie, a ja lubię grube bransoletki i chyba sama sobie zrobię, bo fajnie się nosi i super się prezentuje do szarego swetra np.:


A że tych modułków trochę przyszło (nie cierpię zamawiania przez internet, bo wtedy człowiek ma wrażenie, że skoro już płaci się te parę(naście) złotych za przesyłkę, to warto od razu kupić to i to i to... a jak już jest przesyłka gratis powyżej iluśtam, to wydaje się 50 zł więcej żeby zaoszczędzić 8... Ehhh to takie kobiece, znacie to: facet kupi rzecz drogą dlatego że jest mu potrzebna, a kobieta kupi rzecz niepotrzebną tylko dlatego że była tania...), to sobie zrobiłam niebiesko-turkusową:




niedziela, 19 lutego 2012

Filmowa zabawa :)

Ha! Zostałąm zaproszona do pierwszej zabawy blogowej, to dla mnie historyczne wydarzenie i wielki zaszczyt! ;)))


Ystin zaprosiła mnie do zabawy Hannah 'Moje filmy zmian', polegającej na wymienieniu co najmniej 5 filmów, które w jakiś sposób mnie zmieniły, np. zmieniły mój sposób myślenia. Dobrze że było napisane min. 5 ;)

1. Jedz, módl się, kochaj - książki nie czytałam, a film jest bardzo pozytywny i nauczyłam się z niego, jak ważna jest równowaga w życiu i to, żeby dobrze interpretować swój stan balansu wewnętrznego, moje niedawne ponowne zapisanie się na jogę jest jego skutkiem ubocznym ;)

2. Życie jest piękne - przepiękny, wesoły i smutny film o pozytywnym podejściu do życia i o tym jak ściemniać dzieciom ;)))

3. Nieodwracalne - to chyba film do którego najczęściej i najdłużej po jego obejrzeniu wracały moje myśli, strasznie mocny i nie wyobrażam sobie, żeby na kogoś mógł nie wpłynąć

4. Kwiat pustyni - mimo że czytałam książkę, to zrobił na mnie piorunujące wrażenie, bo widziałam go niedawno, a czytałam chyba jako nastolatka jeszcze i z perspektywy matki też inaczej się to odczuwa. Film pokazujący jak wiele ludzi w obecnych czasach żyje wg zasad sprzed wieków, jaka jest pozycja i szansa kobiet w krajach rozwijających się i co może zrobić matka własnemu dziecku, mimo że sama pamięta jak straszne było to dla niej, tylko dlatego że taka jest tradycja. Brrr!

5. Galerianki - z poczucia patriotyzmu uznałam że jakiś polski film dobrze byłoby wymyślić ;) a ten pokazuje problem, którego jako mama dziewczynki ignorować nie mogę...

6. Wszystko będzie dobrze - to też polski film, który zrobił na mnie chyba największe wrażenie z rodzimych produkcji. O radzeniu sobie z przeciwnościami, o tym że warto mieć nadzieję, a może że nie warto?

7. Eksperyment - oparty na faktach i tym straszniejszy. O tym, że nie mamy bladego pojęcia jak się zachowamy w danej sytuacji, o wpływie grupy na zachowanie jednostki, o potrzebie przynależności do społeczności i cenie jaką jesteśmy w stanie za to zapłacić, o wchodzeniu w role, o aktywacji cech, o których byśmy kompletnie nie mieli pojęcia gdyby dana sytuacja nie zaistniała, film zadający pytanie czy jesteśmy dobrzy i zdarzają nam się złe uczynki, czy źli i zdarzają nam się dobre?

8. Świat według Monsanto - dokument o największej na świecie korporacji produkującej GMO: widziałam go dziś z mężem (na youtube) i mimo że wcześniej podchodziłam do problemu GMO z dużą rezerwą, to teraz się autentycznie boję kupować cokolwiek ;) Oczywiście przesadzam, ale przesadą nie będzie jeśli powiem, że ten film mnie zmienił w większym stopniu niż wszystkie inne, bo otworzył mi oczy na wiele spraw. I nie jest to typowy film z cyklu teorie spiskowe, w których się lubuje mój mąż - tu wszystko się trzyma kupy i zgadza z tym, co słyszałam gdzie indziej. Polecam tylko osobom o silnych nerwach ;)

No dobrze, a teraz czas na zaproszenia do zabawy :)
And the nominees are (in alphabetical order):

Agea
Ilona Wicherkiewicz
Marysza
Pandzioszka
Sikorka w akcji

Dobrej zabawy, to bardzo fajny projekt - cieszę się że nikt mnie nie pytał o seriale (bo nie oglądam) ale przypominanie sobie filmów to fajna zabawa, męża też w to wciągnęłam ;)

sobota, 18 lutego 2012

Groszkowe siedzonka

Lniane groszki się rozkręcają :) Powstają z nich pokrowce na siedziska krzeseł w jadalni: póki co na nowe meble kasy brak, a ja już na nie nie mogę patrzeć, więc chociaż te pokrowce na wzór pokrowców ikeowskich sobie robię.

Na razie powstał pierwszy, ma jeszcze mnóstwo niedoróbek (za krótką 'falbankę', za krótkie patki z rzepami, krzywo poprzyszywane patki, za ciemna nitka wszystkie te krzywości niestety widać) i troszkę się namęczyłam, żeby wykobinować jak to zrobić (oczywiście prucie zaliczone, dwukrotne wywracanie wąskich patek bo a. nie obcięłam rogów, b. zszyłam prawą do lewej... co wcale nie było łatwe, bo to wąskie, sztywne od rzepa i już po serduszkach mam dość wywracania na prawą stronę - brzmi to jakbym poszyła tych serduszek nie wiadomo ile ;))) ale efekt i tak mnie zadowala, jeśli w kolejnych wprowadzę poprawki :D


Na ostatnim pokazane, że jest nie tylko ładnie też od lewej strony ;) ale jaką kulinarną historię prezentują teraz siedziska... ;)

Zajęło mi to w sumie nawet nie tak długo, jak już wiem co i jak to mam nadzieję się szybko z tym uporać - 3 more to go :) Tyle że fajnie jest coś szyć pierwszy raz, a za drugim i czwartym to już pewnie nudne... Tak więc żadnego timingu nie obiecuję :)

czwartek, 16 lutego 2012

Lepiej późno, niż później...

W końcu skończyłam te walniętynkowe serduszka, ale nie jestem zadowolona...
Po pierwsze styl taki bez stylu: niby handmade, więc retro i romantyczne, ale materiał jakiś taki nowoczesny (ściereczki z tesco po 7zł 3 szt), po drugie N czyli inicjał Dziecia miał być w założeniu takim symbolicznym mixem z nas dwojga (kolor) z autonomiczną mutacją (paski skośne), ale wyszło kompletnie nieczytelne...

A po trzecie to jednak to szycie naprawdę wymaga myślenia, a tu wychodzi dlaczego mnie z korpo wywalili: kompletny dekiel jestem! Poprzednio Wam pisałam o tasiemkowych przygodach - tym razem o tasiemkach pamiętałam... ale już o podcinaniu okrągłości i rogu nie i 2/3 razy (no dekiel!) wykręcałam z trudem na prawą i dopiero się orientowałam o niepodcięciu... A do tego zrobiłam dziurę do zszycia ręcznego od strony bardziej widocznej, kompletnie o tym nie pomyślałam...

No nic, trzeba pokazać moje tworki i liczyć na to że za rok to już zrobię taaaakie wykręcone w kosmos, że sama aż ukucnę...

wtorek, 14 lutego 2012

Cholerne Walentynki... ;)

Nigdy nie przepadałam za Walentynkami. W podstawówce zawsze rozczarowanie ;) w szkole średniej prawie przez całe 4 lata ten sam chłopak ;) a na studiach ten sam facet, który potem został moim mężem - matko jaka ja jestem nudna... ;)))

A dziś mieliśmy chociaż do kina iść, poprosiłam mamę o położenie Awanturnicy spać, a tu mi dzwoni ten facet ze studiów że dziś to jest padnięty i lepiej pójdźmy do kina w weekend... No dobra, to chociaż uszyję nam te serduszka walentynkowe, co to je planuję od dawna. Uszyłam najpierw rodzicom (bo wiedziałam że dostaniemy też od nich prezent walentykowy) i te nie powiem, wyszły całkiem niczego sobie jak na fakt że to pierwsze moje serduszka :D

Pierwsze było wprawkowe z poszewki na poduszkę, a że wyszywanie Dzieciu literek na worku do przedszkola szło mi całkiem nieźle, to i serduszka miały mieć inicjały. Dla rodziców postanowiłam zrobić ze sztruksu jasno ecru i tego lnu kropeczkowego, który mi się tak podoba (co tam, odżałowałam te 35x17cm dziury w materiale ;)). Wyjec Afrykański zasypiał do po 10 wieczorem co chwilę o cośtam wołając, więc szycie było w stylu tej najmniej skutecznej metody antykoncepcyjnej ;) Potem wynikło 100 problemów, ale pierwszy rozwiązałam dość szybko: jak zrobić, żeby się nie marszczył materiał na górze między górkami serduszka - 3 podejścia i wynik: trzeba przeszyć na tym zagięciu bliżej krawędzi, niż na szczytach tych górek (hmmm ciekawe kto to rozszyfruje...). Ktoś gdzieś o to pytał na swoim blogu dlaczego się tu marszczy i nie pamiętam kto to niestety...

Generalnie skończyłam robotę o 2 w nocy, a odkąd jestem Mamusią to chodzenie spać tak późno wyszło z mody ;) Nie wyszło to na zdrowie ani mnie, ani serduszkom, bo oczywiście zapomniałam wszyć tasiemkę, musiałam pruć ten newralgiczny szew od góry przy 'górkach', żeby tę tasiemkę tam wsadzić, bezmyślnie wsadziłam ją na początku tak, jakby to była prawa strona i dopiero wywijając (co też nie było łatwe, bo sobie zostawiłam małą dziurkę - nie lubię szyć ręcznie...) się zorientowałam, że to przecież nie tak, bo musi być ta część do zawieszenia na zewnątrz raczej... Stwierdziłam że musi być to przyszyte od spodu do szwu i po co ja ten szew prułam? Znowu zaszyłam, po czym stwierdziłam, że przecież ta tasiemka jednak musi przechodzić przez ten szef, inaczej zostanie cała w środku... I znowu sprułam ten szew, a oczywiście musiałam zaczynać od serduszka z puchatego sztruksu, więc prucie tego szwu wcale nie było łatwe, tym bardziej że jak pisałam on musiał być blisko krawędzi, a mi tu się krawędź siepie i skraca... Ehhh za trzecim podejściem cośtam jeszcze udało mi się złapać. Poszłam spać i wypchałam już dziś, nawet mi to szycie ręcznie nie wyszło tak źle, szczególnie że zaczynałam od tego sztruksowego, to początkowe szwy się gdzieśtam w jego chaszczach ukryły :) I wyszły takie serduszka:

 

Na tym ostatnim zaprezentowany jest szew ręczny - prawda że w ogóle go nie widać? ;))))

No a dziś miałam uszyć nam serduszka, zrobiłam projekt, pocięłam, połączyłam, a jak przyszło do zygzakowania to dramat jakiś - nie dość że poszła lampka, to jeszcze miałam resztki białej nitki, która w dodatku jak się okazywało w trakcie była w kawałkach, a ja strasznie nie lubię nawlekania przez to mikroskopijne oczko, a na koniec się okazało że nijak się nie da tym zygzakować, bo ciągle się coś krzaczy i przestaje szyć, opuszcza oczka, albo w ogóle wali na pusto... Próbowałam wszystkiego co potrafię (łącznie ze szturchnięciem, to zwykle działa tylko na oszukańcze automaty z batonikami jednak), ale w końcu uznałam że 20-letnie nici mojej mamy to jednak nie jest to, bo jak szyłam Dzieckowe literki nowiutką niteczką to nie było problemu. A tu 18-ta i pasmanteria już wywiesiła: 'zamknięte' :((((((

Pocieszam się że skoro kino odłożone na sobotę, to serduszka też mogą poczekać... ;)

PS Tyle pisaniny i tylko 3 zdjęcia, wstyd :(

poniedziałek, 13 lutego 2012

A może jednak?

Chciałam tylko powiedzieć, że właśnie wpadłam na 2 pomysły i przypomniałam sobie swój stary 3-ci :D

Bawiąc się z Dzieciem pociągami drewnianymi z Ikei pomyślałam sobie że fajnie byłoby uszyć jej taką matę a'la patchwork pod pociąg albo inne zmotoryzowane zabawki (takie uwielbia, moja krew!) z drogami, rzekami i innymi fajnymi rzeczami - takie coś ala wykładzina z samochodzikami jeżdżącymi po jezdni, ale fajniejsze. Na pewno ktoś już 1000 razy to wymyślił i pewnie znajdę na necie milion tutków i inspirów, ale dla mnie liczy się to, że wpadłam na to samodzielnie! :D

Wtedy przypomniało mi się, że kiedyś chciałam uszyć dla drugiego dziecka jak już się pojawi 'matę sensoryczną', czyli z kawałków różnych tkanin, żeby maluszek leżący na brzuszku/raczkujący mógł pieścić zmysły wzroku i dotyku. Niestety drugie maleństwo nas opuściło zanim zdążyliśmy je poznać :( ale mam nadzieję że jeszcze się doczekam!

A drugi pomysł przyszedł przed chwilą, niestety boję się że jak bym go zrealizowała, to mąż wyrzuciłby mnie z domu (tym bardziej, że aktualnie na siebie nie zarabiam ;)) - walnąć jakiś motyw/wzorek delikatnie białą/szarą farbą na czarną siatkę zasłaniającą przód głośników - zawala toto pół salonu i niby się wtapia w tło, bo na antracytowej ścianie, jednakowoż też jest to powierzchnia do dekoracji! ;)

Żeby nie było, że tylko gadam: skończyłam (prawie) szyć 2 sukienki z tego samego materiału: jedną dla siebie, drugą dla Córci oraz dla tej ostatniej szyję worki do przedszkola - niby nic takiego, ale jestem dumna z tego co wychodzi, mimo że znowu maszyna poczęła pętelkowanie... No i wypadałoby chociaż jedno serce na jutro uszyć... Zdjęcia będą, jak będę miała co i jak pokazać :)

Oprócz tego dostałam prześliczny len w kropeczki (a jakże!) i przymierzam się do uszycia z niego poduch do siedzenia na ławie przykominkowej i pokrowców na poduchy krzeseł, które wiele już przeszły, a z racji ich żółtego koloru niestety to widać... Mam nadzieję że mi tego materiału zostanie jeszcze tyyyle że porobię inne fajne rzeczy hihi. A propos (skoro już się rozpisałam, to trudno), myślę właśnie o tych tonach ciuchów, które zawsze oddawałam do caritasu po zaprzestaniu noszenia i biadolę jak ja mogłam tyle potencjalnych materiałów oddać nie przewidziawszy że szyć zacznę!!! Ehhhhhh......

W poszukiwaniu kreatywności

Zawsze uważałam się za mało kreatywną osobę, mam analityczny umysł i umiem przetwarzać, a nie tworzyć. Ale zawsze chciałam coś umieć... A tu głosu brak, dwie lewe ręce, ucho też ktoś przydeptał i najwyżej tańczyć potrafię całkiem fajnie. Ale ludzie mi mówią, że dobrze piszę, szycie mi też jako-tako zaczyna wychodzić (tzn. przy moich bardzo niskich standardach samooceny ;)))), na drutach też to co teraz robię jest całkiem równe, z tym że to prosta robota :)

Prawda jest jednak taka, że mam ochotę skopiować pół blogosfery ;) ale żeby coś samemu takiego wymyśleć, jak Wy wymyślacie, to never ever...

Za to moja Dwulatka poczuła chyba spirit tworzenia w domu i zabrała się do własnego rękodzielnictwa - podczas mojej kąpieli i swojego tradycyjnie towarzyszącego temu wydarzeniu grzebania w łazienkowych skarbach poczęła tworzyć takie ozdoby z rolek papieru klejącego do czyszczenia ubrania i kolorowych kulek waty - prawda że urocze? ;)

 

piątek, 10 lutego 2012

Patataj patataj

Mój pierwszy mały konik. Lubię koniki, kiedyś jeździłam konno i naoglądałam się pięknych koników uszytych ręcznie na różnorakich blogach i innych takich. I zapragnęłam sobie zrobić własnego!

Pomyślałam sobie sprytnie ;) że najłatwiej będzie szyć na prawej stronie, bo wywrócić na lewą konika na biegunach jest niełatwo, a raczej trzeba dużo zszywać ręcznie, a odkąd moja mamusia mi przywiozła swoją maszynę ("bo wygląda na to, że będę szyła częściej niż ona") to co to za frajda dłubać ręcznie... No więc pomyślałam że konika zrobię z ciemnoczerwonego filcu co go miałam kawałek, ale oczywiście nie wpadłam na to, że to wcale nie jest takie proste, bo trzeba wypełnienie wpychać na bieżąco... Skutkiem czego konik ma troszkę dziurawą głowę, a przy biegunach wystaje trochę białego puszku, ale nic to - i tak go kocham i jestem z siebie dumna, że przypomina konia - nawet Dziecię tak uznało, a autorytetu dwulatka niesposób podważyć!


środa, 8 lutego 2012

Groszki po raz pierwszy

No dobra, żeby nie być gołosłowną - zaczynają wkraczać grochi. Kupiłam sobie materiał ceratkopodobny w Ikei, który upatrzyłam na ich stronie, a który w realu okazał się mniej uroczy, bo grochy troszkę za duże. Ale nic to, musiałam sobie przecież jakiś materiał kupić, nie? :)

Wymyśliłam sobie że zrobię z tego nowe poszycie na dzieciowe krzesełko, bo straszyło gołą sosną i misiami ni w 5 ni w 9. Poza tym zamówiłam sobie ostatnio w tchibo coś o czym zawsze marzyłam: zszywacz pistoletowy :) Chciałam też uszyć pokrowiec fotelik, bo stary się był rozpękał w kilku newralgicznych miejscach, więc wyglądał dość żałośnie, mimo swojego przyjemnego nie-misiowego szarego kolorku (bo szary rules, jak wnikliwi obserwatorzy tła mojego bloga, tudzież kolejnych fragmentów mojego domu mogą domniemywać). Niestety nie pomyślałam że w ferworze walki z materią oryginalny pokrowiec ulegnie poprzeszywaniu tasiemkami i nie zrobiłam zdjęcia przed... Pokrowiec jest zdejmowalny, zapinany na rzepy, a tasiemkami trzyma się ramy sam wkład, żeby szwy nie popuszczały ;)

Za to strasznych misiów zdjęcie i owszem, jest :) Fotelikowa sosenka została zakryta kolorem jakim??? Braaawo dzieci, szarym! (sorki, jesteśmy na etapie bajek telewizyjnych...) Może to i nie wypada się tak puszyć, ale uważam że zmiana jest oszołamiająca z typowego 'komunistycznego' krzesełka na mebel ekstrawagancki i dizajnerski wręcz ;)))) Mój blog to i się chwalę, a co!

Zostało mi tego tyle, że powstał jeszcze obrusik na dziecinny stolik który do niczego nie pasuje, a pełni funkcję ławy w salonie z braku laku ;) i ślinaczek dla Młodej pod kolor.



wtorek, 7 lutego 2012

Ramki z odzysku

Ostatnio grzebiąc u mamy w piwnicy odkryłam piękne stare ramki: dużą srebrną i dwie... złote. No właśnie - od razu wiedziałam, że je pomaluję na biało. W trakcie malowania komody stwierdziłam, że ten kolor grafitowy to fajny jest i może tak będzie lepiej? Obleciałam z ramkami potencjalne miejsca, a że się w trakcie porozpadały, to były to faktycznie same ramki i mi się to nawet spodobało. No i co z tego, że to już było? Teraz dostały dekorację walentynkową, ale coś mi się wydaje że tak już zostanie i po walentynkach... ;)